Nederlandse naam; Zwartstaart prairiehond, prairiemarmot
Latijnse naam; Cynomys ludovicianus
Kop-romplengte; 36-41 cm.
Staartlengte; 7-10 cm.
Gewicht; 700-1400 gram.
Gemiddelde leeftijd; 10-11 jaar (gevangenschap)
Levenswijze; groepsdier, dagactief.
Verspreiding; Noord Amerika, droge prairies.
De zwartstaart prairiehond (Cynomys ludovicianus), ook wel prairiemarmot genoemd, is de meest bekende van de vijf soorten prairiehonden en komt van oorsprong uit uitgestrekte graslanden in Noord- en Midden-Amerika. Ze behoren tot de familie van de eekhoorns. Ze zijn rossig, beige of lichtbruin van kleur met een donkere staartpunt. Er worden ook albino's en lichte variëteiten gefokt.
De naam prairiehond heeft hij te danken aan het karakteristieke blaffende geluid dat deze dieren maken. Het is een sociaal dagdier die in groepen van wel 20 dieren een uitgebreid holenstelsel bewonen. Ook leggen zij daar een voorraad voedsel aan, dat doen zij met behulp van hun wangzakken. Volwassen mannen en bronstige vrouwen gaan onherroepelijk met elkaar op de vuist als ze te klein gehuisvest zijn. In buitenverblijven en de natuur houden prairiehondjes soms een winterslaap van oktober tot in februari. Af en toe worden ze wakker om snel wat te eten om vervolgens weer verder te slapen.
Vaak worden deze marmotten voedertam, maar het blijven onvoorspelbare (wilde) dieren.
Prairiehondjes zijn energieke en nieuwsgierige dieren die graag knagen en graven. Vaak zitten ze recht op de omgeving in de gaten te houden. Wanneer men op geregelde tijden komt voederen, zullen ze al ongeduldig zitten te wachten. Van een zonnig plekje zullen ze dankbaar gebruik maken door op hun kont te gaan zitten zonnen. Maar het verblijf mag nooit de hele dag in de volle zon staan!
Daar prairiehondjes sociale dieren zijn is het af te raden een prairiehondje alleen te houden.
Voor het bij elkaar zetten van dieren ga ik ervan uit dat er geen jongen geboren worden. Rekening houdend met de mogelijkheid prairiehondjes te castreren/steriliseren zijn de volgende combinaties mogelijk:
- meerdere vrouwtjes
- een gecastreerd mannetje en meerdere vrouwtjes
Als bij een stelletje één van de twee overlijdt, kan de overgeblevene in een behoorlijke dip geraken. Let dan goed op of het dier blijft eten en ga op zoek naar een nieuwe partner!
Prairiehondjes worden geslachtsrijp zo rond het 1e jaar bij de vrouwtjes en rond het 2e jaar bij de mannen. In de lente is de paartijd, waardoor de hormoonhuishouding er voor zorgt dat de dieren nog al flink agressief kunnen zijn. De vrouwen zijn dan erg onverdraagzaam naar andere vrouwtjes toe, wat tot hevige gevechten kan leiden als de dieren te klein zijn gehuisvest.
Na een dracht van 29-35 dagen worden 3-7 jongen geboren. Pasgeboren prariehondjes zijn kaal en blind en wegen ongeveer 55 gram. Rond de 6e week komen de jongen voor het eerst te voorschijn buiten hun nesthol. Na een zoogperiode van 7 tot 8 weken gaan de jongen over op vast voedsel. Ze zijn dan nog erg schrikachtig en op hun hoede.
Prairiehondjes hebben veel ruimte nodig. Een knaagbestendige kooi of buitenren van minimaal 100 x 200 cm. is vereist.
Buiten moet men rekening houden dat ze erg snel zijn en goed kunnen graven. De bodem dient bedekt te zijn met een flinke laag zand (minimaal 40 cm. dik) om in te graven met daaronder fijn betongaas of bestrating ter voorkoming dat ze zich een weg naar buiten graven. Houten delen moeten worden afgeschermd met metalen strips en het gaas mag niet te dun zijn, kippengaas verdwijnt als sneeuw voor de zon tussen de vlijmscherpe snijtanden. Er zijn verhalen bekend van prairiehondjes die zich een weg naar buiten hebben geknaagd dwars door metselwerk en ongewapend beton.
Deze marmotten zijn zeer schone dieren en zullen hun behoefte altijd op dezelfde plaats doen. Op deze plek kan een schaal met zand gezet worden, zodat het makkelijker schoon te houden is. Prairiehonden zien heel slecht diepte en mogen dan ook nooit de gelegenheid krijgen tot klimmen, menig prairiehondje heeft zijn rug al gebroken na een val door het klimmen in het gaas of tralies van een verblijf.
Voor prairiehondjes is er speciaalvoer in de handel. Let er op dat het niet te veel vette bestanddelen bevat, zoals pinda's en zonnepitten. Hooi en knaagtakken vullen het menu aan. Af en toe een meelworm, groente en weinig fruit vormen een lekkernei.
Prairiehonden leggen een voedselvoorraad aan, pas er goed op dat ze geen bederfelijke soorten voedsel gaan hamsteren. Deze kunnen gaan schimmelen en ziektes veroorzaken. In de natuur eten ze voornamelijk grassen en zaden, insekten en af en toe aas.
Uiteraard mag een knaagbestendige fles met rvs drinknippel, voor de dagelijkse waterbehoefte, niet ontbreken. Waterbakjes zijn af te raden daar ze snel worden onder gegraven.
- KnaagdierenBeginthier
- Knagers online!
- Cavia Opvang 't Kuufke
- Knaagdierencentrum Aa&Hunze
- Opvang Jamie's
- Moederloze dieren
- Gerbil.nl